7:00 stipt. Ik ben nog niet binnen voor de overdracht en een bakkie koffie of er staan al vijf cliënten te schreeuwen en te kloppen voor de deur dat ze recht hebben op hun ontbijt of hun shag willen. Tijdens de overdracht wordt ik zo’n beetje om de minuut geroepen, met het gevolg dat de luxaflex in het kantoor even dicht gaan. Wanneer ik mijn gezicht laat zien wordt ik letterlijk aangevallen door een kudde cliënten die allemaal vinden dat zij recht hebben om als eerste geholpen te worden. Dat is het nadeel, letterlijk alles wat gevaarlijk kan zijn zit achter slot. Daarnaast bevinden ook de etenswaren zich achter slot aangezien er dwangmatig gegeten wordt.

Terwijl ik me begeef naar de rookwaar, wordt een cliënt die ontbijt wil boos en ontstaat de eerste ruzie. Om verdere agressie te voorkomen heeft de geagiteerde man (volgens signaleringsplan) een lorazepam nodig. Er ontstaat een polonaise aan cliënten – die als 2e, 3e etc. geholpen willen worden – als ik ertussenuit moet voor de ‘zo-nodig’. Waarop de andere cliënt boos wordt omdat ik gezegd had dat zij als 3e was en ik nu weer degene ‘met een grote bek aandacht geef en zij krijgt nooit aandacht’.

8:00 medicatie-tijd. Terwijl ik de movicolommetjes aan het roeren ben valt het bekertje lactulose weer eens om. Grond plakt. De cliënt met de rollator gaat door de lactulose heen en vervolgens plakt de hele grond, waardoor ik na de medicatieronde meteen moet gaan dweilen. De persoon die ik inmiddels zoek voor de medicatie zit niet meer op de plek waar hij zat, ik loop vervolgens weer de hele afdeling af om te kijken waar hij nu weer is. Rookhok; daar zijn de meeste cliënten uit de langdurige zorg te vinden. Nog maar net in het rookhok voor de pillen, krijg ik van doen met twee kattende dames die allebei beweren dat ze bestolen zijn van shag en dat de andere dame gebietst heeft. Ik benoem dat ik er niet bij was en dus niemand de schuld ga geven. Vervolgens loop ik weg en vliegen de scheldwoorden en de ‘wat een slechte zuster’ over mijn hoofd.

Ik begin de grond te dweilen. Eerst moet ik weer de sleutel halen die op het schoonmaakhok hoort. Echt alles zit op slot. Eenmaal de vloer gedweild ga ik de mensen wassen en ondersteunen bij hun ADL. Klysma’s zijn geen uitzondering. Na een klysma is het verplicht douchen en mochten er nou net behoorlijk wat cliënten zijn die niet willen douchen. Een half uur motiveren met een beloning in het vooruitzicht maakt dat sommige cliënten uiteindelijk toch gaan douchen. Soms bij agressie is het nodig om met vier man iemand te douchen. Dit mag alleen als de zelfverwaarlozing een gevaar is voor de cliënt. Zo niet, mag je de cliënt niet dwingen om te douchen en zitten jij en de andere cliënten de hele dag in de stank. De stank zorgt voor reacties, waarop weer een conflict volgt. Beiden naar hun kamer gestuurd.

9:00 koffietijd. Om 8:55 wordt er al geschreeuwd dat de koffie er niet is. Is de koffie er dan lijkt het wel een magneet. De cliënten die niet uit bed te branden waren staan nu binnen drie minuten voor het koffiekarretje. Ruzie om wie als eerste koffie mag, ruzie om mensen die bang zijn om tekort te krijgen en drie kopjes voor zichzelf in schenken. De cliënten met tremoren, een bijwerkingen van medicatie, pakken ook koffie. De koffie hutst over de grond terwijl ze terug naar hun kamer lopen. Kwijl, ook een bijwerking, valt over koekjes die ik net heb neergezet . Die kan ik weggooien, waarop anderen weer boos worden.

Terwijl ik wederom de grond dweil loopt er weer eens iemand naakt over de gang en kom ik een manisch iemand tegen die kleding uit andere kamers haalt en verstopt. Een boze autistische man komt er vervolgens achteraan, schreeuwend omdat er precies om 9:15 met hém gewandeld zou worden. Helaas, vanwege de drukte (ik staat met drie, maar mijn ene collega is net bij een vergadering en ik mag nooit alleen op een gesloten afdeling staan) kan ik me niet aan het programma houden. Weer een cliënt boos, die me vervolgens slaat en onder dwang naar zijn kamer wordt gestuurd.

Even rust. Nu moet ik alle agressie die ik heb gezien melden bij de VIM. Hier registreer ik alles wat voor mij of de cliënten onveilig is geweest. Zo’n half uur registratie. De pieper gaat af. Ik ren met mijn BHV pieper naar het paneel met de plattegrond, blijkt het een test te zijn of technisch alarm. Cliënten achterdochtig vanwege piepjes en afluister apparatuur die ik aan mijn broek heb hangen. Ik zou in verbinding staan met de eliminatie. Vervolgens loopt er een cliënt de hele dienst achter mij aan om me in de gaten te houden.

Eindelijk: pauze. Mijn collega is jarig en trakteert op taart. Terwijl wij taart eten bonzen de eerste boze mensen op het raam: ‘Dikke vetzak, jij lekker taart eten en wij niks he, egoïstische trut laat je moeder sterven’. Weer een VIM-melding wegens verbale agressie.

En dan is het nog maar 11:00 uur. Halverwege mijn dienst. Eind van de dienst helemaal kapot.

Senior begeleider