De dood of de gladiolen
Mager als een graat, geen tanden meer in zijn mond. Een man van de straat. Alles wat je je voorstelt bij een oude verslaafde. Regelmatig kon hij de verleiding van een puntje wit niet weerstaan, nog steeds niet. Maar zo erg als vroeger was het gelukkig niet meer.
Hij was een Ajacied, een F-sider. Ajax is zijn club. Behept met die typisch Amsterdamse humor, gevat, hard en direct. Daar vonden we elkaar. Ik begreep die humor en was minstens zo gevat. Ook ik hield van voetbal. Niet van Ajax, ik ben van Feyenoord.
‘Je doet geen flikker voor me, kakkerlak’, zei hij. ‘Ik moet alles zelf doen, je zit me alleen maar af te zeiken over voetbal.’
Dat bevestigde ik: ‘Hoe minder ik doe hoe beter jij het doet. Je weet alles zelf op te lossen, je schulden, huisvesting, werk. Allemaal zelf gedaan. Jij hebt mij helemaal niet nodig.’
Deze paradoxale benadering werkte. Zo gaf ik hem de gelegenheid om zijn afkeer van de reclassering te uiten. Want dat vond hij natuurlijk niks. Op mijn beurt greep ik zijn klaagzang aan om hem te motiveren, te complimenteren en zo ongemerkt in de gewenste richting te sturen.
Hij had werk gevonden in de bouw en ging er keihard tegenaan. Maakte lange dagen. Door een ongelukje, buiten zijn schuld, kwam hij een paar weken thuis te zitten. Nog maar nauwelijks hersteld wilde hij alweer aan de slag. Zijn baas zou hem inplannen, niet meteen maar volgende week. De week erop werd het toch nog een weekje later. Hij verveelde zich al behoorlijk. Thuis op de bank kwamen de muren op hem af. De spanning liep op. Nog weer een week later kwam de boodschap: er was geen werk meer voor hem.
Een dikke vette domper en een prima aanleiding om zich als vanouds te verliezen in drugsgebruik. Het nummer van zijn dealer stond nog in zijn mobieltje. Hij was zich er bewust van dat een terugval op de loer lag. Het was nu alles of niets, de dood of de gladiolen. Hij pakte zijn laptop en plaatste zijn cv op een banensite. Vijf minuten later ging zijn mobiel. Of hij de volgende dag wilde starten als heftruckchauffeur.Hij had het weer zelf gedaan. Supertrots was ik op hem. Ik had hem wel een knuffel willen geven. Maar het nummer van zijn dealer, dat weigerde hij te verwijderen.
Reclasseringswerker Toezicht LDH
Suggesties
Wim en Wilma
Wim en Wilma hadden elkaar leren kennen op de Cliff Richard fanclubdag. Zij was een stuk ouder dan hij maar dat bleek geen belemmering. Het was duidelijk dat ze gek op elkaar waren, dat straalde ervan af. Bovendien kwamen ze samen, als stel, naar de reclassering. Terwijl het om een…
Huiselijk geweld
uitzichtloos, uitgepraat ingekakt en ineengezakt zitten zij daar samen ooit elkaars grote liefde nu rest kille wrok, zelfs haat ze verstaan niet de kunst om van de ander een leuker mens te maken noch de kunst van het opstappen ze zijn verdwaald, vervreemd, een verloren generatie en schamen zich niet…
Surinaamse zuurkool
Eindelijk was het dan zover, het toezicht was ten einde. Hij kwam van ver, zowel letterlijk als figuurlijk. Deze man, zo goed als analfabeet, minderbegaafd, opgegroeid onder beroerde omstandigheden had hij zichzelf moeten opvoeden. Een overlever. Drugssmokkel, dat was zijn antwoord op de problemen waar hij zich voor gesteld vond.…